ایمنی و اتصالات در طناب های مفتولی

[rkiahoseyni]

مقدمه:

مقررات فنی برای طراحی درایوهای طناب برای جرثقیل ها، آسانسورها، راه های طناب و تاسیسات معدن اعمال می شود. عواملی که در طراحی در نظر گرفته می شوند عبارتند از:
-    تعداد چرخه های کاری مجاز قبل از تعویض یا گسیختگی طناب.
-    نیروی Donandt در حد دقیق (نیروی تسلیم کششی برای یک نسبت قطر خمشی معین D/d).
-    نیروی کششی اسمی طناب S باید کوچکتر از نیروی Donandt SD1 باشد.
-    ضریب ایمنی طناب، نسبت بین قدرت شکست طناب و حداکثر بار مورد انتظار.
-    تعداد مجاز رشته های شکسته قبل از تعویض.
-    قطر طناب بهینه برای یک قطر نوار معین، به طوری که بهترین عمر کاری را به دست آورد.

 

استحکام سیم بکسل:

محاسبه استحکام تقریبی طناب مفتولی به موارد زیر بستگی دارد:
-    داده های سیم بکسل استفاده شده
-    نیروی کششی طناب S
-    قطر D از شیار یا طبل
-    خمش های ساده در هر چرخه کاری wsim
-    خمش معکوس در هر چرخه کاری
-     تنش نوسانی و خمش ترکیبی در هر چرخه کاری wcom
-    نیروی کششی نوسانی نسبی ΔS/S
-    طول خمش طناب

 

ایمنی سیم بکسل:

طناب های سیم توسط نیروهای نوسان، سایش، خوردگی و در موارد نادر توسط نیروهای شدید تحت فشار قرار می گیرند. طول عمر طناب محدود است و ایمنی فقط با بازرسی برای تشخیص شکستگی سیم در طول طناب مرجع، از دست دادن سطح مقطع و همچنین سایر خرابی ها تضمین می شود تا بتوان سیم طناب را قبل از وقوع یک موقعیت خطرناک جایگزین کرد. تاسیسات باید طوری طراحی شوند که بازرسی سیم بکسل را تسهیل کنند.
تاسیسات بالابر برای حمل و نقل مسافر مستلزم آن است که ترکیبی از چندین روش برای جلوگیری از سقوط خودرو به سمت پایین استفاده شود. آسانسورها باید دارای طناب یاتاقان اضافی و تجهیزات ایمنی باشند. طناب‌ها و بالابرهای معدن باید به طور دائم توسط یک مدیر مسئول نظارت شود و طناب باید با روش مغناطیسی بازرسی شود که بتواند شکستگی داخلی سیم را تشخیص دهد.

 

عملیات مربوط انتهای سیم بکسل:

انتهای یک طناب سیمی به آسانی از بین می رود و نمی توان آن را به راحتی به کارخانه و تجهیزات متصل کرد. راه های مختلفی برای محکم کردن انتهای سیم طناب ها برای جلوگیری از ساییدگی وجود دارد. نوع متداول و مفید اتصالات انتهایی طناب سیمی این است که انتهای آن را به عقب برگردانید تا یک حلقه تشکیل شود. سپس انتهای شل دوباره روی طناب سیم ثابت می شود. راندمان خاتمه از حدود 70٪ برای چشم فلاندری به تنهایی تا تقریباً 90 درصد برای چشم فلاندری و اسپلایس و 100٪ برای انتهای گلدانی متفاوت است.

 

انگشتانه:

هنگامی که طناب مفتولی با یک حلقه خاتمه می یابد، خطر خم شدن بیش از حد آن به خصوص زمانی که حلقه به وسیله ای متصل است که بار را در یک منطقه نسبتاً کوچک متمرکز می کند، وجود دارد. یک انگشتانه را می توان در داخل حلقه نصب کرد تا شکل طبیعی حلقه را حفظ کند و کابل را از نیشگون گرفتن و سایش در داخل حلقه محافظت کند. استفاده از انگشتانه در حلقه بهترین روش صنعت است. انگشتانه از تماس مستقیم بار با سیم ها جلوگیری می کند.
گیره های طناب سیمی:
یک گیره طناب، که گاهی اوقات گیره نیز نامیده می شود، برای تثبیت انتهای شل حلقه به طناب سیم استفاده می شود. معمولاً از یک پیچ U، یک زین آهنگری و دو مهره تشکیل شده است. دو لایه سیم طناب در U-bolt قرار می گیرند. سپس زین به پیچ و مهره روی طناب ها نصب می شود (زین شامل دو سوراخ برای اتصال به U-bolt است). مهره ها چیدمان را در جای خود محکم می کنند. معمولاً از دو یا چند گیره برای پایان دادن به یک طناب سیمی بسته به قطر استفاده می شود. ممکن است برای یک طناب با قطر 2 اینچ به هشت عدد نیاز باشد.
نکته مهم این است که هرگز اسب مرده را زین نکنید. به این معنی است که هنگام نصب گیره ها، قسمت زینی مجموعه همیشه در قسمت باربر یا "زنده" قرار می گیرد، نه در سمت غیر باربر یا "مرده" کابل. این برای محافظت از انتهای زنده یا تحمل کننده استرس طناب در برابر خرد شدن است. صندلی یاتاقان تخت و شاخک های کشیده بدنه برای محافظت از طناب طراحی شده اند و همیشه در مقابل انتهای زنده قرار می گیرند. نیروی دریایی ایالات متحده و بسیاری از نهادهای نظارتی استفاده از چنین گیره هایی را به عنوان پایان دائمی توصیه نمی کنند، مگر اینکه به طور دوره ای بررسی و دوباره سفت شوند.

 

چشم اسپلایس یا چشم فلاندری:

ممکن است از اتصال چشمی برای پایان دادن به انتهای شل طناب مفتولی هنگام تشکیل یک حلقه استفاده شود. رشته های انتهای یک طناب سیمی به فاصله معینی باز می شوند، سپس به اطراف خم می شوند تا انتهای طول بسته نشده یک چشم را تشکیل دهد. سپس رشته‌های بسته نشده دوباره به طناب بافته می‌شوند و حلقه یا چشمی را تشکیل می‌دهند که به آن اتصال چشمی می‌گویند.
چشم فلاندری یا داچ اسپلایس شامل بازکردن سه رشته سیم (رشته‌ها باید در کنار هم باشند، نه متناوب) از سیم و نگه داشتن آنها در یک طرف است. رشته‌های باقی‌مانده به اطراف خم می‌شوند تا انتهای سیم به «V» که در آن بسته‌بندی به پایان رسید، برسد و چشم را تشکیل دهد. رشته هایی که در یک طرف نگه داشته شده اند، اکنون با پیچیدن از انتهای سیم به سمت "V" چشم دوباره پیچیده می شوند. این رشته ها به طور موثر در امتداد سیم در جهت مخالف با لایه اولیه خود دوباره پیچیده می شوند. هنگامی که این نوع از اتصال طناب به طور خاص روی طناب سیمی استفاده می شود، به آن "مولی هوگان" و برخی به جای چشم "فلاندری" چشم "هلندی" می گویند.

 

گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی