طراحی داخلی ساختمان

[stainless steel]

مقدمه:

در آغاز قرن بیستم، مشاوران و نشریات آماتور به طور فزاینده ای انحصار شرکت های بزرگ فروش مصالح ساختمانی در طراحی داخلی را به چالش کشیدند. آنها با استفاده از فلزات دارای آماده سازی سطحی خاص و زیبا نظیر انواع ورق استیل میرور، ورق استیل طرح دار، ورق استیل دانه گندمی و غیره اقدام به ایجاد فضاهای چشم نواز و زیبا نمودند. مری هاویس، نویسنده انگلیسی، در دهه 1880 مجموعه ای از مقالات پرخواننده نوشت که در آنها اشتیاق افراد طبقه متوسط  برای تجهیز خانه های خود بر اساس مدل های سفت و سختی که توسط مصالح فروشان به آنها ارائه می شد، مورد تمسخر قرار می داد. او از اتخاذ یک سبک خاص، متناسب با نیازها و ترجیحات فردی مشتری حمایت کرد.  وی گفت: "یکی از قوی ترین اعتقادات من و یکی از اولین قوانین افراد خوش سلیقه این است که خانه های ما، مانند پوسته ماهی و لانه پرنده، باید نشان دهنده ذائقه و عادات فردی ما باشد.

رشد دکوراسیون داخلی:

با رشد فولاد زنگ نزن با سطوح زیبا نظیر ورق استیل میرور، ورق استیل طرح دار و ورق استیل دانه گندمی، حرکت به سمت دکوراسیون به عنوان یک حرفه هنری مجزا و غیر مرتبط با تولید کنندگان و مصالح فروشان، با تشکیل موسسه دکوراتورهای بریتانیا در سال 1899 آغاز شد. جان دیبل کریس به عنوان رئیس آن، تقریباً 200 دکوراتور در سراسر کشور را نمایندگی کرد. تا سال 1915، فهرست راهنمای لندن، 127 نفر را به عنوان دکوراتور داخلی فهرست کرد که 10 نفر از آنها زن بودند. رودا و اگنس گرت اولین زنانی بودند که در سال 1874 به صورت حرفه ای به عنوان دکوراتور خانه آموزش دیدند. در سال 1876، آنها پیشنهاداتی برای دکوراسیون خانه در نقاشی، چوب کاری و مبلمان دریافت کردند که همین امر طراحی داخلی هنری را به مخاطبان طبقه متوسط گسترش داد. در آمریکا، Candace Wheeler یکی از اولین طراحان داخلی زن بود و به تشویق سبک جدیدی از طراحی آمریکایی کمک کرد. او در توسعه دوره های هنری برای زنان در تعدادی از شهرهای بزرگ آمریکا نقش اساسی داشت و به عنوان یک مرجع ملی در طراحی خانه به حساب می آمد. 

 

 

کتابچه راهنمای طراحی داخلی که توسط ادیت وارتون به همراه معمار اوگدن کدمن در سال 1897 در آمریکا نوشته شد، نویسندگان دکوراسیون داخلی و طراحی داخلی به سبک ویکتوریایی را محکوم کردند، به‌ویژه اتاق‌هایی که با پرده‌های پنجره‌ای سنگین، بریک‌آبراک ویکتوریایی و اثاثیه بیش از حد تزئین شده بودند. آنها استدلال کردند که چنین اتاق هایی بر روی اثاثه یا لوازم داخلی به بهای برنامه ریزی مناسب فضا و طراحی معماری تأکید می کنند و بنابراین، ناراحت کننده هستند و به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند. این کتاب یک اثر مهم در نظر گرفته می‌شود و موفقیت آن منجر به ظهور دکوراتورهای حرفه‌ای شد که به شیوه‌ای که نویسندگان آن از جمله السی دی وولف حامی آن بودند، کار می‌کردند.

شاخصه های طراحی دی وولف:

Elsie De Wolfe یکی از اولین طراحان داخلی بود. او با رد سبک ویکتوریایی که با آن بزرگ شد، طرحی پر جنب و جوش تر، همراه با مبلمان راحت تر در خانه را انتخاب کرد. طرح‌های او روشن، با رنگ‌های تازه و اثاثیه‌های ظریف چینی بود و برخلاف ترجیح ویکتوریایی پرده‌ها و روکش‌های سنگین قرمز، چوب تیره و کاغذ دیواری‌های با طرح‌ریزی شدید مورد استفاده قرار گرفت. طرح‌های او نیز کاربردی تر بودند و به هم ریختگی‌هایی را که خانه ویکتوریایی را اشغال کرده بود، حذف کرد و به مردم این امکان را داد که از مهمانان بیشتری به راحتی پذیرایی کنند. در سال 1905، دی وولف برای طراحی داخلی کلوپ کلونی در خیابان مدیسون مأمور شد. فضای داخلی آن تقریباً در طول شب به رسمیت شناخته شد.

اتاق تمام سفید:

در انگلستان، Syrie Maugham یک طراح داخلی افسانه‌ای شد که اولین اتاق تمام سفید را طراحی کرد. با شروع کار خود در اوایل دهه 1910، شهرت بین المللی او به زودی افزایش یافت. او بعداً تجارت خود را به شهر نیویورک و شیکاگو گسترش داد. او که در دوران ویکتوریا متولد شد، دورانی که با رنگ‌های تیره و فضاهای کوچک مشخص می‌شد، در عوض اتاق‌هایی پر از نور و مبله در سایه‌های متعدد سفید و صفحه‌های آینه‌ای طراحی کرد. علاوه بر صفحه‌های آینه‌ای، قطعات علامت تجاری او عبارت بودند از کتاب‌هایی با پوشش سفید، کارد و چنگال با دسته‌های چینی سفید، میزهای کنسول با کف دستی گچی، صدفی یا دلفین، تخت‌های سورتمه‌ای روکش‌دار و حاشیه‌دار، فرش‌های خزدار، صندلی‌های ناهارخوری با پوشش چرم سفید و لامپ هایی از گلوله های شیشه ای مدرج و تاج گل.

 

 

گسترش:

حرفه طراحی داخلی پس از جنگ جهانی دوم بیشتر جا افتاد. از دهه 1950 به بعد، هزینه های خانه افزایش یافت. دوره های طراحی داخلی تأسیس شد که نیازمند انتشار کتاب های درسی و منابع مرجع بود. گزارش های تاریخی از طراحان داخلی و شرکت های متمایز از متخصصان هنرهای تزئینی در دسترس قرار گرفت. سازمان هایی برای تنظیم آموزش، صلاحیت ها، استانداردها و شیوه ها و غیره برای این حرفه تأسیس شدند. طراحی داخلی قبلاً به عنوان نقشی ثانویه برای معماری در نظر گرفته می شد. همچنین ارتباطات زیادی با دیگر رشته‌های طراحی دارد که شامل کار معماران، طراحان صنعتی، مهندسان، سازندگان، صنعتگران و غیره می‌شود. سازمان هایی مانند انجمن طراحان خبره، که در سال 1986 در بریتانیا تأسیس شد، و مؤسسه طراحان آمریکایی، که در سال 1938 تأسیس شد، حوزه های مختلف طراحی را اداره می کردند.

سیدرحیم کیاحسینی